آخر شب های غم انگیز
آخر شب های غم انگیز سلام دختر کوچولوها
آخر شب غم انگیزیون بخیر . اگه سال های بعد تر این نوشته ها رو می خونید حتما در زندگی آخر شبهای غم اگیز زیادی داشتید ، آره منظورم همون هاست . همون آخر شبهای غم انگیزتون بخیر . این منم ، شادی ، مادرِ شما که از این خونه تو یه شهر شلوغ براتون مینویسم ... و اگه خدا از اون بالا نگاه کنه، چراغ روشن این خونه رو میبینه . سلام خدای مهربون این قصه .
هی ی ی ی ی دخترا ... زندگیه دیگه و ماهم آدمیمیم دیگه . داره میگذره باهمون شدتی که روز اول بهش رسیدیمم داره میگذره ، اصلا کند یا تند نشده ... با همون حالت غریب فراز و نشیب های خلسه آور . و باز خداروشکر که حداقل می دونم کجای این دنیا هستم ... و باز خداروشکر که حواسم به زندگیم هست ، و این خوبه . و تو این دنیا خوبی از هر چیزی بهتره.
از اینها که بگذریم این روزا تو نیک آفرین ، خیلی بلبل زبون شدی ... همه چیز رو با فکرای کودکانه ات می سنجی . گاهی حرفات منو به خنده وادار می کنه . گاهی سرکشی هات منو یاد خودم می اندازه یاده ده سال پیش و یا ده سال پبش تر از ده سال پیش.
چند روزه پیش بهت گفتم : نیک آفرین تو باید دختر خوبی باشی ؟
گفتی : نه من دختره آقا غوله ای هستم .
گفتم : نه مامان تو دختر مهربونی هستی .
گفتی : نه مامان ، آقا دزده دخترای مهربون رو می دزده .
گفتم : وا چرا مامان ...؟
گفتی : توی کارتون سینمایی گفت آدم مهربون بودن خوب نیست ....
فدای اون فکرای عجیب و غریبت بشه مامان. حق با توهه دخترم ... گاهی آدمها اونقدر ساده و مهربون میشن که همه جور بلایی سرشون میاد . نمی خواد زیاد خوب باشین دخترا ... اصلا فقط سعی کنین خودتون باشین ... خود اولی تون ... اون وقت همه چیزتون درست و حسابی میشه .
و تو نیلی ... مامان فدای اون خنده های همیشگیت ... مامان فدای اون ملوس بودنت بشه ... مامان فدای صبرت بشه که اونقدر تو تخت می مونی تا ببینی کی مامان از دم در اتاق رد میشه و دست پا میزنی که بغلت کنه ... مامان رو ببخش که اینهمه گرفتاره و همیشه محتاج آغوش مامانی . قول میدم همه ی این روزها تموم میشه دخترا ... روزهای روشنی توی راهه ... روزهای روشن.
