حرف های آخر سال...

سلام دخترکوچولوها 

" گندم های هفت سین به گندم های آسیاب گفتند : قصه ی ما گرچه نان نداشت ، ولی پایانی سبز داشت ."

آخر زمستونه ومن باز به سرم زده براتون از گذشته ها بنویسم ، شاید هم از آینده ها نوشتم و شاید هم از همین امروز ... این ساعت ... الان ! بزارید بنویسم بعد خودتون می تونید بگید چه زمانیه ... شاید مال سالهای از دست رفته ی ده ی سوم زندگی منه که بعدها شما ها بهش پی می برید . آره شما دختر کوچولوها که امروز حتی از دنیا هم خبر ندارید. 

آخر زمستونه و من توی ذهنم آروم آروم دارم بهار تازه ای که در راهه رو تصور میکنم... بهار امسال چطور می تونه باشه دخترا ؟ با اینهمه مشغله ... با اینهمه واقعیت سخت دنیای آدمها ... بهار امسال با اینهمه دل مشغولی و سر مشغولی چطور می تونه بگذره ؟ نمی دونم ... ولی با همه ی اینهمه فردا حتما به آخرین آفتاب زمستون سلامی دوباره خواهم کرد و منتظر سال نو خواهم ماند ... امید جسور تر از این حرفهاست ... امید خیلی چیز خوبیه ... و این یکی از بهترین چیزهای دنیای آدمهاست ...

در سال آینده می خوام تصمیم های جدیدی برای زندگی بگیرم ... امیدوارم بتونم موفق باشم ... در سال جدید می خوام ... می خوام به قول شاعر کمی خوب تر از این باشم ...

رشته کلام توی سرم بهم گره خورده دخترا ... مدام در سیری از بیست سال پیش تا امروز در رفت و آمدم ... از خریدای دم عید که با پدرم می رفتیم بیرون و هر چه دلم می خواست می خریدیم تا ...تا صبح نخوابیدن شب عید ... آخ که من تموم روزهای عمرمو به پای همین خاطره ها گذاشتم و هیچ نشد که نشد . 

خدا کنه تا صبح عید این بارون بند بیاد ... خدا کنه حال منم بهتر بشه و خستگی های پدرتون ... خدا کنه همه هرچه می خوان این شب عیدی بخرن و ببرن خونه ... خدا کنه بیمارستانا خالی بشه و همه ی گندم ها سبز ه سبزه سبز...

همین !

سال نو مبارک دخترا 

سال نو مبارک خدا ی خوب قصه 

سال نو مبارک بابا...