خواب دیده ام خانه ای خریده ام ...

سلام دختر کوچولو ها

زمستون از نیمه گذشت و بهار خیلی زودتر از اون چیزی که همیشه فکر می کردم به سرزمین ما سرک کشید ... به شهر کودکی های من ... به باغ پدربزرگ ، به قلب ساده و زودباورم !  وقتی خودمو توی آینه نگاه می کنم انگار سالهاست که باردارم ... با یک شکم بزرگ که به سختی راه میرم ... انگار تموم بچه های این چند سال اخیر رو من به دنیا آوردم ... انگار من زمین هستم و حس مادر بودن در من تا ابد باقی خواهد ماند ... حتی در زندگی های بعدی ... حتی بعد از عصر یخبندان.

کاش دنیا جای قشنگ تری برای زندگی بود اون وقت من به شما می گفتم زیبایی چیه ، و خوشحالی از زیبایی چیه ... اون وقت خیلی راحت تر حرف منو باور می کردید ... اونقدر راحت که فکر می کردید این حرفهای من درد و دل نیست ، حرفهای من چیزیه که اون بیرون اتفاق افتاده ... با همین لطافت و سادگی . 

فرقی نمی کنه ،چه اتفاق افتاده باشه چه نه ، من برای شما می نویسم که این حال من از خوشحالیه یه اتفاق خوبه ... یه اتفاق آرامش بخش مثل خرید یه خونه ... مثل حس آرامش بعده خرید خونه ... مثل یه آغوش که انگار تا ابد مراقب تو خواهد بود . و خدا می دونه خوشحالی من به خاطر خرید مادیات دنیا نیست ... به خاطر حس آرامشی هست که سالها گم کرده بودم ... از وقتی که از خونه ی پدرم بیرون اومدم تا به امروز ... حالا دوباره گوشه ی دنجم رو توی این دنیا پیدا کردم ...یه جایی برای خودم ... جایی برای آرامش ... و این خیلی بیشتر از اون چیزی که بعدها شما تصور می کنید خوبه . من چقدر چیزهای خوب رو دوست دارم ... کاش می تونستم اسم شما رو بزارم خوبی ... بزارم مهربونی ... و بگم دنیا یعنی قلب پاک نیک آفرین و قلب تموم بچه های به دنیا رسیده و نرسیده .

کاش می تونستم بهتر از اینها براتون بنویسم ... بنویسم که توی این نیمه زمستون ، مثل درختهای باغ پدربزرگ ... قلب من و پدرتون هم شکوفه داده ... شکوفه های سفید ... شکوفه های زیبا که بعدها میوه ها خواهد داد ...شما که نمی دونید شما که بعدها یادتون نمیاد ... ولی من می نویسم تا لااقل ، گاهی ، هرازگاهی بخونید و به زن و مردی فکر کنید که تموم روزهای زندگیشون رو امیدوارم سپری کردند ... تنها ولی سربلند ...!

... راستی

خبرت بدهم

خواب دیده ام خانه ای خریده ام

بی پرده ، بی پنجره ، بی در ، بی دیوار

هی بخند ....