از دختر کوچولو به دختر کوچولو

سلام دختر کوچولو 

سلام نیک آفرینم 

اگه همین اول می خوای از حال و هوای دنیا باخبر بشی باید بگم توی نصف کره ی زمین این روزها زمستونه.  تو ی این سرزمین شمالی هم ...   .  گاهی بارونی میاد و مارو خونه نشین میکنه و گاهی هم از سرما بیرون نمیریم. انگار اون بیرون همه مثل یه بمب ساعتی دارن تا بهار ثانیه شماری میکنن ... بهار ... بهار ... بهار ... فقط بهار این سرزمین خوبه ... و باقی همه هیچ .

باز خدارو شکر که خونه ای هست که توش یه شعله ی گرمی داره میسوزه ... بعدها که بزرگتر شدی و بعدتر ها که از دنیای بیرون دلت گرفت ، حتما بارهای بار با خودت میگی ، هیچ جا خونه ی آدم نمیشه ... و این حقیقته قشنگیه. 

از اینها که بگذریم تو تا فردا شب، ده ماهت میشه. داری کم کم قد آغوش مامان میشی ... داری همدم مامان میشی داری مامانِ مامان میشی . حرفای منو می فهمی ، احساسات منو درک میکنی و گاهی که دلت گرفت سرتو روی شونه هام میزاری و من اینو خیلی دوست دارم. دوست دارم یک جا بشینم و تو مدام از سرو کول من بالا بری ... دوست دارم شبیه یه درخت باشم برای یه گنجشک کوچولویی مثل تو ... شبیه آفتاب باشم برای نهال کوچکی مثل تو ... شبیه دریا باشم برای ماهی کوچولوی قرمزم ...   وگاهی هم دلم میخواد مثل خوابِ تو باشم ... آروم و معصوم ... و بیآم توی چشمای تو یه دل سیر بخوابم ... بلکه شاید این خستگی ها از تنم بره ، بره  و دیگه برنگرده ... 

 آخ که من چه چیزهایی می تونم باشم ، که مدام  فراموش می کنم . فراموش میکنم که مادر هستم  فراموش میکنم یک خانواده دارم ، فراموش میکنم که باید حداقل روزی یک بار هم که شده خدارو به خاطر اینها شکر کنم ...اما تو وقتی بزرگ شدی و بعدها که هم سن من شدی نزار فراموشی ، خوشحالی هاتو ازت بگیره . که اینها که این سر آخری نوشتم  اصلا خوب نیست . 

خب از اینها هم که بگذریم زمستونه هنوز ...