داستان دنیای آدمها ...

سلام دختر کوچولو 

ساعت حدوده نیمه شبه و من، مادرت، از شمالی ترین نقطه کشور در نیم کره ی شمالی ، حوالی دریای باستانی تتیس، که الان فقط یه دریاچه ازش مونده دارم برات  می نویسم . اگه خدا از اون بالاها نگاه کنه چراغ روشن این خونه رو می بینه .

امشب حرفهایی زیادی برای گفتن دارم با اینهمه اتفاق هایی که در طول روز می بینم و می شنوم ولی اگه همشو خلاصه کنم باید بگم خیلی مراقب کارهایی که باعثش میشی ، باش. بعدها که بزرگ شدی و بعدتر ها که یک انسان کامل شدی باید بدونی که چه جوری رفتار کنی تا به رستگاری برسی ... اگه تمام راه رو به پایین بری ، رستگاریت فقط به سمت بالاست . بالا یعنی جایی که خدا با دو تا فرشته ایستاده و نگاهت می کنه . ازت خواهش می کنم دخترم ... خواهش می کنم اینوهرگز فراموش نکن .  

 هرگز فرشته هاتو فراموش نکن ، هر چه قدر در سختی ها قرار گرفتی ...بهم قول بده دخترم . اینو بهت می گم چون می دونم گاهی دنیا اینقدر سخت میگیره که مجبور میشی حتی خدا رو هم فراموش کنی .و این یعنی یادت رفته برای چی زمینی شدی .

آره دختر کوچولو ... حالا کو تا تو بزرگ بشی ... کو تا تو یک انسان واقعی بشی ... این مادرته که اینهمه عجله داره ...وگرنه وقت بسیاره... وقت بسیاره ...