مادر تو

سلام دختر کوچولو 

این اولین باره که دارم تو خونه ی جدیدمون برات می نویسم . هر چند اینجا خونه ی ما نیست ولی قراره یه مدتی اینجا زندگی کنیم و تو هم اینجا رو به زودی می بینی ، و اولین جایی میشه که توش زندگیتو شروع می کنی.جای خوبیه و این یعنی ما بی تو برای زندگیه با تو ، برنامه ریزی کردیم. 

از اینها که بگذریم من هنوز گوشه ی آرامشم رو توی این خونه پیدا نکردم. می دونم که یه مدتی طول میکشه  تا جایی رو تو خونه پیدا کنم که وقتی دلتنگ شدم برم اونجا ... که اونجا حتی جای فکر کردن به تو و همه ی چیزهای خوب باشه .  چقدر سخته ... پیدا کردن یه جای آروم توی دنیا که فقط ماله خوده خوده آدم باشه .

می دونی دخترم ... توی این دنیای بزرگ من چیز زیادی از خودم ندارم ... غیر از یه مدرک موقت تحصیلی ، هیچ زمینی ، خونه ای ، سندی ، بنام من نیست ... ولی خیلی خوشحالم که اسمم حداقل توی شناسنامه ی تو هست هرچند که لقبی از من نمی نویسن ولی من پیش خودم خوشحالم که این من بودم که تو رو در وجودم نگهداشتم تا به انسانی تبدیل بشی... خواهش می کنم اینو فراموش نکن ... بعدها که بزرگ شدی و بعدتر ها که معروف شدی ، نام مادرت رو به یاد داشته باش ... و یادت باشه من اصالتم رو از هزاران سال پیش به تو انتقال دارم ... بایه گروه خونی خاص ... با یه اخلاق خاص ...  و یادت باشه  همیشه می تونی روی کمک من حساب کنی ... ما پشت هم هستیم . می دونم که حتی اگه  اونقدر پیر بشم و حافظه ام  غیر از اسم اشیا چیز دیگه ای رو بیاد نیاره ، تو رو به یاد خواهد داشت ... اینو مطمئن باش دخترم... بهت قول می دم و تو باید روی قول من حساب کنی .  هر چند در دنیا پدر مادرایی هستند که بچه هاشونو فراموش کردند ... ولی من با فراموشی می جنگم ... با هر چیزی که بخواد خانواده ی ما رو از هم دور کنه ... بهت قول میدم دخترم  و تو باید روی قول من حساب کنی ...!