داستان دنیای آدمها

سلام دختر کوچولو 

سرِ مامان این روزا خیلی شلوغه ... آخه می دونی ما آدم بزرگا خیلی مشغله داریم . مشغله داریم یعنی اینکه برای آسون تر کردن زندگی یه عالمه کارا  انجام می دیم  ولی بعدش می بینیم که خیلی سخت تر میشه ، زندگی رو می گم . 

یکی دو تا دیگه امتحان مونده که بدم و بعد تا یک سال قول میدم سراغ کتابهام نرم  و فقط و فقط با تو باشم . راستی ممنون که سر جلسه ی امتحان مدام تکون میخوردی و یادم میانداختی که من تنها نیستم . راستش این اولین باری بود که دونفری امتحان می دادم. و فقط خدا می دونه چه اعتماد به نفسی داشتم . هر جا که سوالی یادم می رفت وقتی به تو فکر می کردم با یه پشت گرمی شیرینی ، خوب فکر می کردم تا یادم بیاد . آخ که چقدر هر چه که به تو مربوط میشه شیرین و دوست داشتنیه . 

منو پدرت داریم کم کم  اتاقت رو آماده می کنیم . دلم می خواد زود امتحانام تموم بشه و حسابی برات خرید کنم. اتاقت خیلی قشنگ شده و قشنگ تر هم میشه  دخترم.  بعضی ساعتها در روز میرم دم در اتاقت ، سرمو به چهارچوب در تکیه میدم و به تو فکر می کنم ... به تو که قراره جایی روی زمین حریم شخصی ات باشه . به اتاقت با اونهمه رنگ های شاد ...

تو دیگه داری بزرگ و بزرگتر میشی  و من با اینکه گاهی نفس کم میارم و ظرفیت داشتنت رو ندارم ، با این حال با تموم قدرتم از تو محافظت می کنم. می فهمی چی میگم  دختر کوچولو ؟ با تمام قدرتم . هر چند من یه زنم و قدرت در دنیای انسانها برای مرد ها تعریف شده ، ولی من میخوام برای تو قوی ترین باشم ، می خوام محکم باشم و از هیچ دردی نترسم . و مادر بودن یعنی این ...  آره دختر کوچولو