داستان دنیای آدمها

سلام دختر کوچولو 

سلام دختر مامانی ... مدتیه فکر می کنم که خدا تموم مهربونی ها رو در تو قرارداده که اینهمه به حرفهای من گوش می دی و همدم تنهایی های مامان هستی . واقعا نمی دونم از اینکه تو توی دل من هستی اینهمه خوشحالم یا اینکه تو باعث شدی یه جور دیگه به زندگی نگاه کنم! احساس می کنم همینکه وجود تو در وجود من جوونه زد من مادر شدم و قلب من محل آرزوهای دور و دراز .

آره دختر کوچولو ... دیروز ، روز تولد پدرت بود ... من و پدرت معمولا هر سال روز تولدمون رو برای خودمون جشن می گیریم و امسال از اینکه تو هم با ما بودی خوشحال تر بودیم . می دونی دخترم ... توی دنیا هر آدمی روز تولدی برای خودش داره ، روز تولد یعنی روزی که به دنیا رسیده و خواسته زندگی توی این دنیا رو هم امتحان کنه . بعدها ، آدمها وقتی خیلی سال از تاریخ تولدشون می گذره ... دیگه کم کم دلتنگ جایی که ازش اومدن میشن و دلشون می خواد برگردن ... و بر می گردند ...

این دنیا مثل یه مهمونی می مونی که همه دیر یا زود بهش دعوت می شن و بعد که ساعتهای خوبی در کنار دیگران داشتن ، دوباره بر می گردن به خونه هاشون . من نمی دونم خونه ی آدمها در دنیاهای دیگه چه جوریه ، ولی می دونم باید با اینجاها فرق داشته باشه . من واقعا از جایی که تو ازش میای خبر ندارم و واقعا فراموش کردم که خودم از کجا اومدم ولی سعی میکنم  تا وقتی اینجا هستم ... دنیا جای قشنگی برای زندگی باشه ، و به قول نویسنده ای ارزش مبارزه و نبرد رو داشته باشه . آره دختر کوچولو