از دختر کوچولو به دختر کوچولوها
از دختر کوچولو به دختر کوچولوها سلام دختر کوچولوها
امروز از اون عصرهایی هست که آدمها دچار مشکل فلسفی میشن ، از اون روزهایی که به خودشون میگن چرا به دنیا اومدن ، چرا زندگی میکنن...! اگه بعدها که بزرگ شدید و بعدترها که زندگی جداگانه ای برای خودتون درست کردین ، اگه دچار این احساس شدین مادرتون رو یه یاد بیارید . حتما به گذشته برگردید و مادرتون رو به یاد بیارید. و با خودتون بگید هر زنی ممکنه تو زندگی اش دچار این احساس بشه. هر آدمی ...
هی دختر کوچولوها ... شما خوابیدید و من از معصومیت شماها غصه ام میگیره. از بی پناهی تون... از اینکه مادر تو دوتا فرشته هستم ولی خودم فرشته نیستم... از اینکه هنوز افسانه های سرگردانی این قلب دربه در تموم نشده ... ! کاش زندگی آهنگ شادتری برای من می نواخت تا من اینهمه به پای هر چیزی اشک نریزم. من هیچ کاری برای خودم نکردم... فقط گاهی از زندگی کوتاه اومدم...از همه چی .
امیدوارم دفعه بعدی که میخوام تو این وبلاگ برای شما بنویسم ... زندگی آهنگ ملایم تری داشته باشه ... آهنگ آروم تری ... فعلا حرفهای زیادی برای فکر کردن دارم اما ... حرفی برای گفتن نیست... حرفی برای گفتن نیست دخترا ... هست ... ولی گفتنی نیست.
(به بقیه هم بگووووو)