صبح یک روز بارانی

سلام دختر کوچولو

بعد از یک ماه ننوشتن برای تو ، الان تو صبح یه روز بارونی اواخر مهر ماهی دارم برات می نویسم و می دونم خودت از مشغله های من خبر داری. تو از 19 ماهگی هم گذشتی و کلی کارای جدید یاد گرفتی ... مثل یه طوطی کوچولو تموم حرفای ما رو تکرار می کنی بعد بلند بلند می خندی ... که مارو خوشحال کنی ... هر وقت ازت می پرسیم ما رو چند تا دوست داری میگی : دوتااااا ... آدما رو به اسم صدا می کنی ... عاشق خوردن ماست و  ماکارانی و پسته و تخمه و البته آب نبات هستی و مثل مادرت عاشق جوییدن آدامس ...گاهی که دعوات می کنم اینقد میگی مامانم مامانم ... تا دوباره نگات کنم و بخندم ... انگار می دونی دیگه قراره شیر رو ازت بگیرم ... همین جور وعده های شیر خوردنت رو بیشتر کردی ... دیگه نگران رابطه ات با نی نی جدید نیستم آخه تو عاشق نی نی عروسکیت هستی و حتی شبا باهاش می خوابی و همه جا باخودت می بری ... امیدوارم با نی نی جدید هم همین جور باشی ... خب  خب ... دیگه از چی برات بنویسم ... اینجا هوا بارونیه ...چه بارونی ... تموم مهر رو برعکس تابستون بارون اومد و تو خوشحال بود و می گفتی : بارون ... آب بازی ...

کاش تموم این روزهای قشنگ تو یادت بمونه که بعدها وقتی یادت انداختم ، خوشت بیاد ... خدا کنه زندگی همیشه با تو  ونی نی کوچولو و همه نی نی ها همین جور مهربون باشه ... خدا کنه دغدغه های قشنگ از الان تا هزار سال دیگه تو ذهنت باشه تا خوب زندگی کنی و خدا کنه مادرت به یه آرامشی برسه که همیشه تو نوشته هاش و دعاهاش از خدا خواسته . 

هی دختر کوچولو ... دلم برای روزهای گذشته تنگ شده ... برای روزهایی که اصلا نمی دونستم دغدغه یعنی چی ... انگار یکی منو بی اجازه از ده پونزده سال پیش کشونده آورده به امروز  و این خونه ... روزهای قبل از آشنایی با بابایی رو یادم نیست ... از وقتی که یادمه نیما بوده  و نبوده هیچ زمانی که نباشه انگار ... نیما ... بابایی تو که بهش می گی میما ... خدارو شکر که سرگرم بهتر کردن اوضاع زندگی هستیم و همه ی اینها خوبه ... همین!

تو این عکس بد خواب شده بودی و هر کاری می کردم آروم نمی شدی . رفتی لباس بیرونت رو رو لباس خونه ات پوشیدی و با یه لنگه دمپایی پوشیده و یکی نپوشیده و نی نی بغل ، همین جور گریه می کردی.