اولین تپش های قلب تو

سلام دختر کوچولو 

اول میخوام بگم خدایا به خاطر هر چیزی که دادی و ندادی شکرت ... بعد یک آه از سر دلتنگی بکشم و بعد برای تو شروع به نوشتن کنم.  امروز  می خوام از دیروز بگم ...هرچند همه ی اینها رو قبلا جایی برات نوشته ام ولی اون  دفترچه رو گم کردم  و حالا دارم  دوباره تو این صفحه ی مجازی برات می نویسم ، چه کنم ، اینم از بازی های زندگیه .

میخوام بگم  دیروز 7 مرداد بود . دیروز وقتی از خواب بیدار شدم و پرده ها رو کنار زدم با خودم گفتم آره تو اشتباه نمیکنی ... همین امروز بود ...!

دیروز روزی بود که برای اولین بار صدای قلبت رو شنیدم و اول باری بود که حس کردم مادرِ تو هستم . آخ که مادرِ تو بودن چقدر خوبه ... آخ که من چقدر عاشق چیزهای خوبم.  فکر میکنم هرگز فراموش نخواهم کرد اون صدای تند و امیدوار تپیدن قلبت رو ... آخ که تو چقدر امید به زندگی داشتی ... با اینکه هفت هفته از بودنت می گذشت . هفت هفته گذشته باشه یا هفت ماه یا هفت سال یا هفتاد سال ، اینو بدون که من همیشه همین طور صبور ، سنگین ، ساکت ، بی وقفه .... مادرِ تو هستم . 

نمی دونم چرا هر وقت می خوام برای تو بنویسم هوای دلم ابری میشه ... اونقدر ابری میشه که آخرش بارون میاد . مثل همین الان که داره پشت این پنجره ، توی این گرم ترین فصل سال ، شدیدترین بارون سال میباره !

کار دنیاست دیگه ... چه میشه کرد . تو نگران نباش ... نگرانی حس عمیقی که برای دخترکوچولویی با سن تو خوب نیست ... تا مدتها من نگران نگرانی های تو خواهم بود . 

آخ دختر کوچولو ... دختر کوچولو دختر کوچولو ... این زمین جای زیبایی بود قبل از اینکه آدمها بدی کردن رو یاد بگیرن ، این زمین مادرِ همه ی ما بود ... مثل من که مادر توام و تو که بعدها مادرِ دخترت خواهی شد .

آره نیک آفرین مامان ، ولی تو باید مثل اسمت نیک آفرین باشی... هرچقدر هم دنیا سخت گرفت تو مهربون باش ... خدا مراقب همه چیزها هست ... نمیزاره دلت بشکنه ... بهت قول می دم ... اینو  من دارم بهت میگم ... من ...  مادرت  .