داستان دنیای آدمها

سلام دختر کوچولو 

امشب می خوام از دنیایی که توش زندگی می کنم برات حرف بزنم. قبلنا هرگز فکر نمیکردم روزی بخوام دنیا رو برای کسی توصیف کنم چون همه می دونن که چه اتفاقی داره می افته . اما تو خیلی کوچولویی و سر از کار آدمها در نمیاری . توی دنیای ما یه احساسی هست به اسم شادی و یه احساسی هست به اسم غم .

شادی یه احساس خوبه ، شادی یعنی اینکه دلت می خواد هرگز از شرایطی که توش قرار گرفتی بیرون نیای ، یعنی احساسی که تا ابدیت دوس داری ادامه داشته باشه . آدمها وقتی شادند می خندند و یک ردیف از دندون های بالاشون میاد بیرون و زیباتر میشن ... شادی یعنی احساس خوشبختی ... شادی یعنی مادر تو ...

و اما غم ... غم یعنی اینکه روبروی یه دریا بایستی ، هی موج های زیبا بیان و برن ، و هی آبی ها چشماتو در خودشون غرق کنن ، ولی تو انگار که همین الان از بهشت رونده شده باشی ، دلت می خواد گریه کنی ... !  غم یه احساسیه که ته دل آدم خوابیده و معمولا هم خوابیده ، ولی اگه بیدار بشه ، دیگه دیر می خوابه ... ! ما آدمها موقعی که غم داریم یه چند قطره آب از چشممون میاد بیرون ، که بهش میگن اشک ، و اون وقته که همه می فهمن ما ناراحتیم ... غم یه جور دلتنگیه که گاهی با اشک خوب میشه و گاهی با فریاد ... ولی اگه یه غمی خوب نشه ، همیشه ته دلم آدم میمونه و کم کم آدم دلتنگ تر و دلتنگ تر میشه ...! 

آره دختر کوچولو ... دنیای ما پر از احساساته که باید مراقب باشی که وقتی دچارشون شدی ، راه خلاص شدنشو از قبل یاد گرفته باشی ... 

آره دختر کوچولو ... دنیای ما جای عجیبه